Τίτλος: “FORCED ILLUSION”
Περιγραφή: Η εικαστική εγκατάσταση με τον τίτλο FORCED ILLUSION αποτελείται από ένα κεντρικό στοιχείο, το ένδυμα, γύρω από το οποίο με τη χρήση της φωτογραφίας και της ζωγραφικής δημιουργείται ένα σκηνικό με το λευκό να κυριαρχεί δίνοντας μια γαλήνια πρώτη εντύπωση. Τι γίνεται όμως όταν το αγνό αλλάζει μορφή και ο άνθρωπος αποκτά ζωώδη συμπεριφορά η οποία πηγάζει από το ένστικτο της επιβίωσης, την αλαζονεία και την απληστία για το χρήμα και τα υλικά αγαθά;
Στην πραγματικότητα, το περιβάλλον είναι έτσι δομημένο ως αποτέλεσμα του προβληματισμού για την ανθρώπινη εκμετάλλευση και ειδικότερα για την απίστευτη έξαρση της εμπορίας ανθρώπινων οργάνων σε παγκόσμιο επίπεδο. Το ένδυμα κατασκευάστηκε από ρετάλια υφασμάτων σαν πρωταρχικό υλικό, αντικαθιστώντας τη χρήση ενός άρτιου υφάσματος, όπως και το πλάσμα που δημιούργησε ο Φρανκενστάιν από ανθρώπινα μέλη στο βιβλίο της Μαίρη Σέλλεϋ “Φρανκενστάιν ή ο Σύγχρονος Προμηθέας”. Η νουβέλα λέει την ιστορία του νεαρού φοιτητή ανατομίας και χειρουργικής, που ανακαλύπτει το μυστικό του πώς να δίνει ζωή σε άψυχα πράγματα μέσω αλχημείας, αλλά και τους κινδύνους της γνώσης. Τα στοιχεία που περιβάλλουν το ένδυμα, λειτουργούν αλληγορικά για να υποδηλώσουν την εμπορευματοποίηση της ζωής, την αδιαφορία για το συνάνθρωπο,την έλλειψη ηθικής.
Ανά τους αιώνες το ανθρώπινο σώμα τιμήθηκε, αγαπήθηκε, χλευάστηκε, αγιοποιήθηκε και εμπορευματοποιήθηκε όσο κανένα άλλο προϊόν πλουτισμού και εκμετάλλευσης, υποκύπτοντας στο νόμο της αγοράς και της ζήτησης. Με τη μορφή ανταλλακτικών διανύει χιλιόμετρα για να καλύψει τις ανάγκες κάποιων συνανθρώπων μας να επιβιώσουν, άλλες φορές ως δότες και άλλες φορές ως λήπτες.
Κάπου όμως τα όρια ξεπεράστηκαν χωρίς ηθική και κανόνες ( με το χάος του πολέμου κυρίως εμφυλίου, την αναγκαστική μετανάστευση πληθυσμών από άθλιες συνθήκες διαβίωσης, την αναγκαστική φτώχεια στην οποία ζουν εκατομμύρια άνθρωποι),για τον πλουτισμό κάποιων ολιγάριθμων “άλλων”, έτσι τα θύματα εγκληματικών ενεργειών του παράνομου εμπορίου οργάνων πολλαπλασιάστηκαν.
Ποιος είναι ο θύτης και ποιο το θύμα σε μια τέτοια κοινωνία; Ζούμε σε μια αναγκαστική ψευδαίσθηση ότι η ζωή αγοράζεται, ότι η αφθαρσία είναι εφικτή και γιατί όχι, ότι μπορεί να βρήκαμε το δρόμο που οδηγεί στην αθανασία του σώματος και την αιώνια νεότητα.
“Σήμερα εποφθαλμιούμε ο ένας το σώμα του άλλου με απληστία, βλέποντάς το σαν πηγή κινητών ανταλλακτικών με τα οποία μπορούμε να επιμηκύνουμε τη ζωή μας “Awaya Tsuyoshi (“The theory of neo-cannibalism” 1994). Είναι τελικά η εξέλιξη της επιστήμης στον τομέα της μεταμόσχευσης ότι ήταν η “ύβρις” στην κοσμοθεωρία των Αρχαίων Ελλήνων; Είναι λεπτές σαν νήματα οι ισορροπίες που διασφαλίζουν την ανθρώπινη ύπαρξη, ένας συνδυασμός ενστίκτου επιβίωσης, σεβασμού σε κάθε μορφή ζωής και προστασίας του πλανήτη μας. Ας πάψουμε να εθελοτυφλούμε απέναντι στο πρόβλημα και να ενώσουμε όλοι τις φωνές μας ώστε να πάψει να υπάρχει η εκμετάλλευση που μειώνει την αξία της ζωής και την υποβιβάζει στο επίπεδο άψυχων αντικειμένων. “Δεν είμαστε αθάνατοι, δεν μπορούμε να γλιτώσουμε απ’το θάνατο, αλλά τουλάχιστον θα έπρεπε να μην είμαστε τυφλοί…” (Περί τυφλότητος -Ζοζέ Σαραμάγκου)
