Συμμετοχές 2018

Τίτλος: “Goner”
 
Story: Ολύβια Θανάσουλα – Ούγκο Βάρβογλης
 
Performer – Φωνή: Ολύβια Θανάσουλα
 
Πρωτότυπη μουσική, camera, μοντάζ: Ούγκο Βάρβολγης
Δημιουργός: ΝΑΘΑΝΑΗΛ ΠΡΑΣΙΝΟΣ
 
Τίτλος: “Μην διστάσεις να πεις πως είσαι της βίας τέκνο”
 
Δημιουργοί: AΛΕΞΑΝΔΡΑ ΑΨΩΚΑΡΔΟΥ, ΑΡΤΕΜΙΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗ ΑΨΩΚΑΡΔΟΥ
 
Τίτλος: “FORCED ILLUSION”
  
Περιγραφή: Η εικαστική εγκατάσταση με τον τίτλο FORCED ILLUSION αποτελείται από ένα κεντρικό στοιχείο, το ένδυμα, γύρω από το οποίο με τη χρήση της φωτογραφίας και της ζωγραφικής δημιουργείται ένα σκηνικό με το λευκό να κυριαρχεί δίνοντας μια γαλήνια πρώτη εντύπωση. Τι γίνεται όμως όταν το αγνό αλλάζει μορφή και ο άνθρωπος αποκτά ζωώδη συμπεριφορά η οποία πηγάζει από το ένστικτο της επιβίωσης, την αλαζονεία και την απληστία για το χρήμα και τα υλικά αγαθά;
 
Στην πραγματικότητα, το περιβάλλον είναι έτσι δομημένο ως αποτέλεσμα του προβληματισμού για την ανθρώπινη εκμετάλλευση και ειδικότερα για την απίστευτη έξαρση της εμπορίας ανθρώπινων οργάνων σε παγκόσμιο επίπεδο. Το ένδυμα κατασκευάστηκε από ρετάλια υφασμάτων σαν πρωταρχικό υλικό, αντικαθιστώντας τη χρήση ενός άρτιου υφάσματος, όπως και το πλάσμα που δημιούργησε ο Φρανκενστάιν από ανθρώπινα μέλη στο βιβλίο της Μαίρη Σέλλεϋ “Φρανκενστάιν ή ο Σύγχρονος Προμηθέας”. Η νουβέλα λέει την ιστορία του νεαρού φοιτητή ανατομίας και χειρουργικής, που ανακαλύπτει το μυστικό του πώς να δίνει ζωή σε άψυχα πράγματα μέσω αλχημείας, αλλά και τους κινδύνους της γνώσης. Τα στοιχεία που περιβάλλουν το ένδυμα, λειτουργούν αλληγορικά για να υποδηλώσουν την εμπορευματοποίηση της ζωής, την αδιαφορία για το συνάνθρωπο,την έλλειψη ηθικής.
 
Ανά τους αιώνες το ανθρώπινο σώμα τιμήθηκε, αγαπήθηκε, χλευάστηκε, αγιοποιήθηκε και εμπορευματοποιήθηκε όσο κανένα άλλο προϊόν πλουτισμού και εκμετάλλευσης, υποκύπτοντας στο νόμο της αγοράς και της ζήτησης. Με τη μορφή ανταλλακτικών διανύει χιλιόμετρα για να καλύψει τις ανάγκες κάποιων συνανθρώπων μας να επιβιώσουν, άλλες φορές ως δότες και άλλες φορές ως λήπτες.
 
Κάπου όμως τα όρια ξεπεράστηκαν χωρίς ηθική και κανόνες ( με το χάος του πολέμου κυρίως εμφυλίου, την αναγκαστική μετανάστευση πληθυσμών από άθλιες συνθήκες διαβίωσης, την αναγκαστική φτώχεια στην οποία ζουν εκατομμύρια άνθρωποι),για τον πλουτισμό κάποιων ολιγάριθμων “άλλων”, έτσι τα θύματα εγκληματικών ενεργειών του παράνομου εμπορίου οργάνων πολλαπλασιάστηκαν.
 
Ποιος είναι ο θύτης και ποιο το θύμα σε μια τέτοια κοινωνία; Ζούμε σε μια αναγκαστική ψευδαίσθηση ότι η ζωή αγοράζεται, ότι η αφθαρσία είναι εφικτή και γιατί όχι, ότι μπορεί να βρήκαμε το δρόμο που οδηγεί στην αθανασία του σώματος και την αιώνια νεότητα.
 
“Σήμερα εποφθαλμιούμε ο ένας το σώμα του άλλου με απληστία, βλέποντάς το σαν πηγή κινητών ανταλλακτικών με τα οποία μπορούμε να επιμηκύνουμε τη ζωή μας “Awaya Tsuyoshi (“The theory of neo-cannibalism” 1994). Είναι τελικά η εξέλιξη της επιστήμης στον τομέα της μεταμόσχευσης ότι ήταν η “ύβρις” στην κοσμοθεωρία των Αρχαίων Ελλήνων; Είναι λεπτές σαν νήματα οι ισορροπίες που διασφαλίζουν την ανθρώπινη ύπαρξη, ένας συνδυασμός ενστίκτου επιβίωσης, σεβασμού σε κάθε μορφή ζωής και προστασίας του πλανήτη μας. Ας πάψουμε να εθελοτυφλούμε απέναντι στο πρόβλημα και να ενώσουμε όλοι τις φωνές μας ώστε να πάψει να υπάρχει η εκμετάλλευση που μειώνει την αξία της ζωής και την υποβιβάζει στο επίπεδο άψυχων αντικειμένων. “Δεν είμαστε αθάνατοι, δεν μπορούμε να γλιτώσουμε απ’το θάνατο, αλλά τουλάχιστον θα έπρεπε να μην είμαστε τυφλοί…” (Περί τυφλότητος -Ζοζέ Σαραμάγκου)
Δημιουργός: ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΠΕΤΡΑΝΑΚΗ
 
Τίτλος: “Παγιδευμένη”
 

Περιγραφή:  Το έργο είναι μια πολυαισθητηριακή εγκατάσταση με διαδραστικό χαρακτήρα. Ο επισκέπτης περνά ανάμεσα από «οπλισμένες» ποντικοπαγίδες προκειμένου να φτάσει κοντά στο αρχείο και να το διαβάσει. Οι παγίδες σε λάθος βήμα χοροπηδούν και το μάνταλό τους παράγει μια στιγμιαία κρούση που ακούγεται κάπως απειλητικά. Ο χώρος, ανάλογα με τη χωροθεσία του έργου, μυρίζει φθηνό, βαρύ άρωμα και ενδείκνυται χαμηλός φωτισμός.

Λίγες σκέψεις για το έργο:

Ένα δυο στενά πίσω από την Ομόνοια, ότι ώρα και να πας, μη σταματήσεις στα μεγάλα πολυκαταστήματα και τους καθαρούς πολυσύχναστους δρόμους. Προχώρα λίγο πιο μέσα, στους δρόμους πίσω από την Ομόνοια και θα δεις γύρω σου, δίπλα σου, κυρίως και σε συντριπτική πλειοψηφία, νεαρά κορίτσια που εκδίδονται για λίγα ευρώ. Κατά διαστήματα, κάποιοι περνούν και μαζεύουν τα χρήματα που βγήκαν μέσω της πορνείας και, στην καλύτερη περίπτωση, δίνουν λίγη άσπρη σκόνη που η χρήση της γίνεται άμεσα στα πεζούλια των εγκαταλελειμμένων κτιρίων της γειτονιάς. Γυναίκες παγιδευμένες σ’ έναν ανελέητο κύκλο φόβου, εξάρτησης μέσω των ναρκωτικών και σεξουαλικής εκμετάλλευσης.  

Διαστάσεις μεταβλητές [ενδεικτικά  3Χ5 μ.]                      
Εγκατάσταση: Κρεβάτι, μαύρα στρωσίδια, μικρές και μεγάλες ξύλινες ποντικοπαγίδες τραπέζι, λευκό τραπεζομάντιλο, άρωμα και αρχείο με μαρτυρίες γυναικών τοξικομανών, θυμάτων trafficking κ.α.

Δημιουργός: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΥΒΗΣ
 
Τίτλος: “sales”
 
Περιγραφή: GR // «Προσέχετε τις πλαστικές σακούλες και τα καλύμματα. Ένα παιδί θα μπορούσε να σκάσει, αν τυλίξει μία στο κεφάλι του.», αναφέρει η Εγκυκλοπαίδεια της Γυναίκας (εκδ. Αλκύων, 1977, σελ. 93). Το συνοδευτικό σκίτσο της συμβουλής αυτής προς τις μητέρες μιας φαινομενικά ασφαλούς νεωτερικής δυτικής κοινωνίας μετασχηματίζεται: ένα παιδί σε σακούλα, ένα παιδί με περιτύλιγμα, ένα παιδί προς πώληση (;) Αυτό που πιστεύαμε ως μακρινό slave-market γίνεται ένα άλλο ξεκάθαρα καθημερινό και οικείο supermarket. Πίσω από φανταχτερά καταναλωτικά περιτυλίγματα τα ανθρώπινα σώματα γίνονται συχνά εκμεταλλεύσιμα αντικείμενα με ανταλλακτική αξία. «Άνθρωποι-Πράγματα» που φέρουν τιμές ανάλογες με το κέρδος των ιδιοκτητών τους – 40 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν ως σύγχρονοι σκλάβοι, πάνω από 1 εκατομμύριο άνθρωποι στην Ευρώπη, 1 στους 4 είναι παιδιά.
Δημιουργός: ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΒΙΒΗ
 
Τίτλος: “sad -witch”
 
Περιγραφή: Με τον όρο εμπορία ανθρώπων εννοείται η διακίνηση και το εμπόριο των ανθρώπων συνήθως με σκοπό την σεξουαλική δουλεία, την καταναγκαστική εργασία ή την σεξουαλική εκμετάλλευση για τον διακινητή ή άλλους”.
  

Ο άνθρωπος στην προσπάθειά του να επιβιώσει μπορεί να υποστεί τα πάντα και για να αντιμετωπίσει αυτή τη στρεσσογόνα κατάσταση επιβιώνει μέσω του “αμυντικού μηχανισμού”…:

  
“Άρνηση: το άτομο αρνείται ένα δυσάρεστο ή ανεπιθύμητο κομμάτι της πραγματικότητας του.”
  
“Αρνείται κομμάτι της πραγματικότητάς του, φτιάχνει ένα κόσμο που δεν είναι πραγματικός ,ένα κόσμο που η μάγισσα δεν μπορεί να κάνει κάτι και λυπάται…”
Δημιουργός: ΜΑΡΙΑ ΧΟΥΡΔΑΡΗ
 
Τίτλος: Δεσμά”
 
Περιγραφή: Πορτραίτο με θέμα τη γυναικεία καταπίεση και την προσπάθεια σωματικής, ψυχικής και συναισθηματικής απελευθέρωσης από συνθήκες εκμετάλλευσης.
Δημιουργός: ALEX POP
 
Τίτλος: “The Unwanted”
 
Περιγραφή: The darkness of the painting depicts the life of the people who suffer from Human Slavery. The butterfly, the music notes and  other hidden clues, symbolise their  soul that tries to stay sane and well, in spite of the Dead End.
Δημιουργός: ΙΩΣΗΦ ΦΑΝΤΕΛ SIMON
 
Τίτλος: “Timeless Tyranny”
 
Περιγραφή: Ένα τοπίο σκλαβιάς με τα αφεντικά του χρόνου  να κουμαντάρουν την ύπαρξη σου από την αρχή έως το τέλος.
Δημιουργός: Κατερίνα Χριστοπούλου
 
Τίτλος: “Κορίτσι”
 
Περιγραφή: Αυτό το πορτρέτο, ενός κοριτσιού πρόσφυγα, φανερώνει μέσα από το βλέμμα της μια αντίφαση. Την ανάγκη της να με εμπιστευτεί, και ταυτόχρονα τον φόβο της να το πράξει. Κάθε φορά που το κοιτάζω δεν μπορώ πάρα να σκεφτώ ότι η δυσπιστία προς τους ανθρώπους μπορεί να είναι για αυτήν η καλύτερη δυνατή επιλογή.
50 H x 45 W x 5 cm, μεικτή τεχνική
Δημιουργός: ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΔΙΑΜΑΝΤΗ
 
Τίτλος: “Οι αλληγορίες της εκμετάλλευσης”
 
Περιγραφή: Στο έργο θα δει ο θεατής ένα σύμπλεγμα μορφών που αποτελείται από τις προσωποποιήσεις της εκμετάλλευσης της φύσης του ανθρώπου,της ελευθερίας και της δουλείας-πορνείας. Είναι ένα περίοπτρο έργο που αποτελέιται από μορφές όπως η προσωποποίηση της φύσης του ανθρώπου που παλεύει με τους άλλους ανθρώπους { που έχουν την ίδια φύση, γιατί είναι και οι δύο άνθρωποι που αξίζουν το σεβασμό όπως και θα έπρεπε} και μόνο τα παιδιιά που είναι οι δύο μικρές φιγούρες βρίσκουν όλη αυτή τη κατάσταση λανθασμένη και προσπαθούν να την αποτρέψουν. Δίπλα τους έιναι η προσωποποίηση της ελευθερίας που θέλει να ελευθερωθεί, να πετάξει τα δεσμά αλλά δεν την αφήνουν και τέλος η μορφή της “δουλείας- πορνείας” όπου ο άντρας – δυνάστης ως μυικά και μόνο πιο δυνατός “πατάει” – ανήμπορα πλάσματα όπως γυναίκες που βρίσκει στο δρόμο του. Εδώ ήθελα να φανεί κάπως έκδηλα η κίνηση του “πατάω – σε θεωρώ κατώτερο” έτσι ώστε να τονιστεί το πόσο σκληρή είναι όλη αυτή η “κίνηση” – σκεπτικό και να σταματήσει. Οι μορφές θέλοντας να δείξω τη διαχρονικότητα αυτής της κατάστασης, τις χρωματίζω με το χρυσό και όντας αυτές πάνω σε ένα κύκλο σαν ένας αέναος χορός είναι μέσα στα χρόνια αυτή η κατάσταση και υπάρχει έως και σήμερα γύρω μας. Τέλος οι μορφές δεν φέρουν χαρακτηριστικά καλλιγραφίας στο πρόσωπο γιατί θέλω να δείξουν με τη κίνηση τους, τη γλώσσα τους σώματος όλα αυτά τα συναισθήματα αλλά και τα μηνύματα που θέλω και θέλουν να μεταδώσουν στον θεατή που τα βλέπει.
Δημιουργός: ΕΛΕΝΗ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ
 
Τίτλος: “TOTEM”
 
Περιγραφή: Πρόκειται για 2 μεγάλα επιτοίχια κολάζ τοποθετημένα κατά προτίμηση, αντικριστά (σε γωνία τοίχων). Είναι τα πορτρέτα δύο γυναικών μελών του RUA, μιας ετερόφυλης γυναίκας (Ελένη Καραγιάννη) και μιας τρανς γυναίκας (Αννα Κουρουπού) οι οποίες συνομιλούν αναζητώντας τα κοινά σημεία. Συνομιλούν για την κοινή πάλη τους γύρω από το αποδεκτό γυναικείο σχήμα -πρότυπο. Κάνουν αναφορές στο γενεαλογικό δέντρο, συγκρίνουν το γεννεόγραμμά τους, τις επιρροές και τις ψυχοδυναμικές αλληλεπιδράσεις τις συγκρούσεις με τα στερεότυπα που προβάλλονται πάνω τους από τους «Άλλους».
Δημιουργός: ΝΕΛΗ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΥ
 
Τίτλος: “IN BETWEEN. TIME & SPACE”
 

Περιγραφή: Η Βιομηχανία της Μόδας είναι από τις μεγαλύτερες υπεύθυνες για τη σκλαβοποίηση εκατομμυρίων ανθρώπων. Άθλιες συνθήκες εργασίας και διαβίωσης, πενιχρές ή σχεδόν ανύπαρκτες αμοιβές, μικρά παιδιά στο σκλαβοπάζαρο και στη διακίνηση φτηνών εργατικών χεριών, εξαθλίωση της ανθρώπινης υπόστασης, όλα στο βωμό του κέρδους.

Η Δύση εθελοτυφλεί και απομυζεί ολόκληρους λαούς. «Χωράφια» ανθρώπων με συγκομιδή τον κόπο τους, το αίμα τους, τη ζωή τους. Σκιάχτρα τρομακτικά και απεχθή προστατεύουν μία «βρώμικη» λάμψη.

Επέλεξα να «προβάλω» μέσα από μία δημιουργία μου, που έχει τίτλο «IN BETWEEN. TIME & SPACE» από τη συλλογή «URBAN NARRATIONS», το κοινωνικό αυτό πρόβλημα. Για το λόγο αυτό τοποθετήθηκε και «στήθηκε» σαν σκιάχτρο. Πίσω από κάθε ρούχο υπάρχουν άνθρωποι που το δημιουργούν, από το στάδιο της σύλληψης μιας ιδέας μέχρι την υλοποίηση. Η Μόδα μπορεί να φέρει μηνύματα και να προβληματίζει. Πίσω από τη αίγλη και τα φώτα της Μόδας μπορεί να υπάρχει μία βιώσιμη επιχείρηση ή μία σκιώδης εκμετάλλευση ανθρώπων.

Δημιουργός: ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ ΝΕΝΟΥ
 
Τίτλος: “self-determination”
 
Περιγραφή: Η αυτοδιάθεση είναι φυσική επιλογή,ανθρώπινο δικαιωμα.Ποιος είναι ο επόμενος στο παζάρι της ανθρώπινης εμπορευματοποίησης.Μπορει να είναι ο καθένας από εμάς.
Δημιουργός: ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΜΠΑΡΑ
 
Τίτλος: “Petite Cinderella : Η μικρή πριγκίπισσα των εργοστασίων”
 

Περιγραφή: To έργο αυτό πραγματεύεται αλληγορικά το φαινόμενου του child trafficking, δηλαδή της διακίνησης παιδιών με σκοπό την καταναγκαστική εργασία ή και άλλων αθέμιτων σκοπών.

Πολλά κορίτσια σε μικρή ηλικία θέλουν να γίνουν πριγκίπισσες ή να παίξουν με τις κούκλες τους ,όμως κάποια έχουν χάσει το δικαίωμα στο παιχνίδι , αλλά και την ίδια τους την παιδικότητα.Η “μικρή Σταχτοπούτα” ή “η μικρή πριγκίπισσα των εργοστασίων” είναι κάθε μικρό κορίτσι που εξαναγκάζεται να δουλέψει σκληρά και να ξεχάσει οτι είναι παιδί . Είναι η πριγκίπισσα που δεν φοράει όμορφα φορέματα, αλλά κουρέλια, είναι αυτή που θα δεις στον δρόμο, ταλαιπωριμένη,   βρώμικη, με δάκρυα στα μάτια, να κρατά το χαλασμένο της παιχνίδι . Η εγκατάσταση όμως , δείχνει αυτό που κρύβει μέσα της μια ”πριγκίπισσα”. Το χάρτινο φόρεμα απεικονίζει τα όνειρα και της αναμνήσεις της μικρής πριγκίπισσας, που σαν ”φόρεμα ” τα βγάζει για να πάει να εργαστεί στον αφιλόξενο για αυτήν χώρο των εργοστασίων.

Η “μικρή πριγκίπισσα” θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε παιδί, οποιουδήποτε φύλου, σε οποιανδήποτε χώρα. 

Το σχέδιο του υφάσματος του φορέματος επιμελήθηκαν οι μαθητές του Παιδικού Στάθμού- Νηπειαγωγίου  Καραμέλλα: Νεκτάριος , Αλκυόνη , Αντώνης , Έλλη, Κωνσταντιλένια , Έλσα, Λύδα ,Φώτης, Δήμητρα, Βασιλική, Μάξιμος, Μαρία – Ελένη, Ορέστης,  Δημήτριος,  Αντώνης, Ηλέκτρα, Διονύσης, Νικόλαος, Φώτης, Ραφαέλα, Δημήτρης, Ειρήνη ,Παναγιώτης, και η εκπαιδευτικός Λίτσα Μακρή .

Δημιουργός: ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΠΑΡΑΪ
 

Περιγραφή: Πριν λίγα χρόνια όταν ακόμα ήμουν στα πρώτα μου βήματα επάνω στην φωτογραφία ο δάσκαλος στη σχολή φωτογραφίας, μας ανέθεσε μια εργασία με θέμα «το σώμα», αυτόματα στο μυαλό μου ήρθε η κακοποίηση των γυναικών. Ψάχνοντας, βρήκα μέσα από μια φίλη μια γυναίκα που είχε κακοποιηθεί εκείνο το διάστημα από το σύντροφο της και έτσι αποφάσισα να εστιάσω στην έμφυλη βία.

Κατά τη διάρκεια της φωτογράφησης ανακάλυψα πως στο σώμα της εκτός από τις μελανιές που έφερε, υπήρχε και ένα τατουάζ στην πλάτη της. Μια πεταλούδα, το αρχέτυπο σύμβολο ελευθερίας και αλλαγής για όλους τους λαούς του κόσμου. Οι Ινδιάνοι στο Μεξικό πίστευαν πως αυτά τα μικρά πλάσματα ήταν οδηγοί στην ευτυχία, πως ο «Δημιουργός του κόσμου» πήρε αυτή τη μορφή και πέταξε γύρω από τον κόσμο με σκοπό να βρει την κατάλληλη τοποθεσία για να κατοικήσει. Οι Αζτέκοι και οι Μάγια συμβόλιζαν μ’ αυτή το θεό της «κοσμικής φωτιάς». Οι Σέρβοι πίστευαν πως μέσα σ’ αυτό το πλάσμα βρίσκεται η ψυχή μιας μάγισσας που κοιμάται και οι Έλληνες της αρχαιότητας την είχαν συνδέσει με τον Θεό Ερμή, θεωρώντας πως αντιπροσωπεύει την ψυχή που απελευθερώνεται με την τελευταία πνοή πριν τον θάνατο. Αυτή η πεταλούδα τώρα έστεκε εκεί, το ίδιο εγκλωβισμένη με τη γυναίκα που φωτογραφιζόταν.

Δέχτηκε να φωτογραφηθεί «πλάτη» όχι μόνο από φόβο προς το σύντροφο της, ένα φόβο που ήταν τόσο υπαρκτός όσο και τα σημάδια της. Το στίγμα που κουβαλούν οι γυναίκες που έχουν κακοποιηθεί, κυριαρχεί στην ψυχολογία τους, και είναι ίσως το δυσκολότερο εμπόδιο που πρέπει να ξεπεράσουν. Οι ενοχές που έχουν «διδαχτεί» να νιώθουν από την αγριότητα που έχει αγγίξει τα σώματα τους, συνοδεύονται πάντα από την αίσθηση της ντροπής και της ενοχοποίησης του ίδιου τους του εαυτού.

Πριν μετατραπούν από θύματα σε μαχήτριες, είναι δύσκολο όχι μόνο να βγουν από τον κύκλο της κακοποίησης, αλλά και το να τους γίνει συνείδηση πως δεν φταίνε για τη βία που έχουν εισπράξει. Κάποιες δεν καταφέρνουν ποτέ να απαγκιστρωθούν απ’ αυτό τον κύκλο, κάποιες γυναίκες καταλήγουν απομονωμένες ή και νεκρές πριν προλάβουν ακόμη να επιχειρήσουν τη διαφυγή τους.

Δημιουργός: ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΟΙΛΑΚΟΥ
 
Τίτλος: “Your suffering – My pleasure…”
 

Περιγραφή: Ένα φόρεμα – γλυπτό εξολοκλήρου φτιαγμένο από μπανέλες . Ένας σύγχρονος κορσές – κελί που εγκλωβίζει το σώμα όχι για καλλωπισμό αλλά για ικανοποίηση της σάρκας. Κυρίαρχη έμπνευση αποτελούν οι υπερβατικές αισθητικές αξίες, ο θηλυκός κόσμος με το φορτίο της σεξουαλικότητας, ο αισθησιασμός ,η ερωτική αλλά και η ανθρώπινη μορφή σε όγκο και σιλουέτα. Κυρίαρχο χρώμα το μαύρο. Καλλιτεχνικά κινήματα, υποκουλτούρες, bondage τεχνικές, αναμειγνύονται δημιουργώντας μια επιβλητική και συνάμα αλλόκοτη φιγούρα που σκοπό έχει να προκαλέσει και συνάμα να αφυπνίσει το θεατή, σε θέματα όπως η γυναικεία εκμετάλλευση και το human trafficking .

Δημιουργός: ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΟΥΣΟΥΛΗΣ
 
Τίτλος: Ας μην εθελοτυφλούσε η Εξουσία”
 

Περιγραφή: Μες στους κόλπους της εξουσίας υπάρχουν επίορκοι που αποσκοπούν στο κέρδος και επιδεινώνουν το πρόβλημα της μοντέρνας δουλείας ενώ θα μπορούσαν κάλλιστα να το πολεμήσουν.

Το σχέδιο δείχνει εναν εκπρόσωπο της εξουσίας που δελεάζει μικρά παιδιά στο να έρθουν μαζί του με σκοπό τη καταναγκαστική εργασία. Και όλο αυτό γίνεται μπροστά στα μάτια των σημαντικότερων φορέων του κράτους. Εκκλησία, Κυβέρνηση, Αστυνομία.

Δημιουργός: ΜΑΡΙΝΑ ΓΕΛΕ
 
Τίτλος: “Ευχάριστα Όνειρα”
 

Περιγραφή: Στη ζωή ενός θύματος μια ονειροπαγίδα θα εξολόθρευε όλα τα κακά όνειρα και θα κράταγε μόνο τα ευχάριστα.

Του αιώνα τα τραγούδια γεμάτα από τη βαριά κατάρα είναι
και οι άνθρωποι σαν κουκίδες σε πετρωμένο μνήμα ξεχάσανε την ομφή τους
πίσω στην μήτρα της γης που στο αχνιστό ξέφωτο τούς γέννησε.
Μα πριν ακόμα φτερά ανοίξουν κρύες λάμες ματώνουν το κορμί
δένουν σφιχτά τα μάτια με τον εφιάλτη της δουλείας
και χάνονται στην σκόνη της ερήμου της ανωνυμίας…
Στο χώμα της σκλαβιάς δεν φυτρώνουν τρυφερά λουλούδια
δεν ανθίζουν όνειρα και δεν πετάν πουλιά ευτυχισμένα,
παρά μόνο αγκάθια μαύρα ρίχνουν την βαριά σκιά τους στον ορίζοντα
την ώρα που η θύμηση μακραίνει, σμίγει με την στιγμή που χάνεται η πατρίδα
εκεί που ήλιος δεν ανατέλλει πια και το σπίτι κλειδωμένο, ενθύμιο του παλιού καιρού…
Και εσύ με την μαύρη λέξη στο στόμα – για να προφέρεις την ματωμένη ελευθερία
κρατάς σφιχτά τα δόντια, κλεισμένα ανάμεσα στα ρήματα που έμαθες για να υπακούς
και δειλά να ανασαίνεις την δύση του ήλιου…
Με το υλικό της φθαρτής σου σάρκας χτισμένο τούτο το σαθρό ερείπιο
που σε βουλιάζει στον πυθμένα και χάνεσαι στις παγωμένες μνήμες
παντοτινά απών
σκιά του σκοταδιού στο ημίφως της ζωής
φωνή σιγής στο κενό της λήθης
αντηχείο βουβής πορείας στο απόκληρο ταξίδι σου…
«Ήμισυ γαρ τ΄αρετής αποαίνυται ευρύοπα Ζευς
ανέρος, ευτ΄αν μον κατά δούλιον ήμαρ έλησιν»* και χάνεται για πάντα η αρετή.
Μα η κραυγή τεράστια, θέλει να σπάσει τις αλυσίδες που αόρατα σε δένουν
και σε αφήνουν ανέστιο και νηστικό, χωρίς τον νόστο της γλυκιάς ενθύμησης
Αυτή η κραυγή θέλει να σηκώσει στους λαβωμένους ώμους της την τελευταία πνοή
μέχρι να ελευθερωθεί η ψυχή από του νόμου την αιώνια βία
και ο Απόλλωνας λάμψει ξανά με φλογισμένα μάτια
για να ανοίξει η καρδιά και ελευθερωθεί η σκέψη…
Από το δούλιον ήμαρ που μαστίγωσε το πρόσωπό σου και γέμισε πληγές το κρανίο
στου Ομήρου την λέξη που απογειώνει την επιθυμία και ο άνθρωπος αποθεώνεται
εκεί που η μύηση είναι η λύτρωση να περπατήσεις ανέμελα, γεμίζοντας με αέρα λεύτερο
και οι σιδερένιες πόρτες σπάζουν, θρυμματίζονται τα κελιά της φυλακής σου
και σβήνει η κατάρα που σε άφηνε να είσαι σκλάβος της παλιάς συνθήκης
και δώρα λαμβάνεις τα φωτόνια της χαράς και εκστατικά παιχνίδια…
Προμηθέας φωσφόρος συντρίβεις τον Καύκασο της χτυπημένης μοίρας και ανοίγεις με
ορμή την σκοτεινή πύλη του κόσμου.
Άνθρωπος-πέτρα και άνθρωπος σκλάβος
χωρίς την ανάσα της γης παρηγοριά
και τον ημίθεο ρου του γλυκού μας ποταμού στην κοίτη του απέραντου
και της γεύσης στο στόμα τού αιώνιου το ανθισμένο κλήμα.
Αυτή την συνθήκη τη βαριά που μέσα της σε κρατάει όμηρό της
σκλάβο των άγριων εμστίκτων της και της θανάσιμης μανίας για εξουσία
μόνο η λέξη της τέχνης που ζυμώνει την φυγή σου στο άπειρο και φτερά σε γεμίζει την ώρα
που λυγίζεις, μπορεί να σου εμφυσήσει την λεύτερη πνοή
Αυτή η λέξη που φτιάχνει το ποίημα που γίνεται ψωμί και λάλον ύδωρ και ζεστό προσκέφαλο είναι ο ασίγαστος πόθος της ζωής στο πιο πυκνό σκοτάδι, εκείνο που σε γεμίζει όνειρα για τούτο το παντοτινό ξημέρωμα που θάλλει…

*Μετάφραση: «Ο Δίας ο βροντόλαλος από τον άνθρωπο παίρνει,
η λευτεριά του σαν χαθεί, τη μισή αξιοσύνη».
Ομήρου Οδύσσεια Ρ 322-323

Δημιουργός: ΑΡΓΥΡΗΣ ΚΑΡΑΒΟΥΛΙΑΣ
 
Τίτλος: “ΛΕΞΗ ΦΩΤΙΑΣ ΦΩΝΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ”